استاد انقلابی

استادی داریم با داعیه انقلابی بودن که دوران کارشناسی را در دانشکده خودمان بوده و در دفترفرهنگی هم فعالیت داشته است و کارشناسی ارشد و دکترا را در فرنگستان گذرانده است.

با استاد انقلابی درسی داریم که در آن راجع به بازار و نوع نگاه به بازار و به طبع آن نوع نگاه به انسانی که بازار را شکل می دهد بحث می شود. استاد گرامی تحت تاثیر نوع نگاه القایی در دانشگاه های غرب، انسان را مصرف کننده ای می داند که هرچه بیشتر باید مصرف کند و انسان تفاوتی با ماشین ندارد و برای سود بیشتر خیلی راحت می شود هزاران نفر را از کار بیکار کرد و ماشین جایگزین آنها کرد و دیگر این که این هزاران نفر چگونه گذران زندگی خواهند کرد اصلا در معادلات ذهنیشان وارد نمی شود.

نظر اکثر محصلین فرنگستان و افرادی که همان منابع درسی را در کشورمان مطالعه می کنند همانند استاد ما به نحوی پیش می رود که حداکثر سود گاهی انقدر برایشان مهم می شود که یادشان می رود انسانهایی هم در اطرافشان زندگی می کنند و فراموش می کنند که این نظام هدفش فقط کسب مال و حداکثر سود مادی نیست.

گاهی در کشورمان فراموش می شود که شهدا از جانشان گذشتند تا ما زندگی کنیم و ما زندگی کنیم برای چه؟ برای حداکثر سود؟ با چه میزانی با چه ترازویی؟ باید دقت داشته باشیم که آخرتی در پیش است و آنجا میزان حداکثر سود دیگر با نگاه غرب تفاوت دارد.

از همان اوایل انقلاب و جنگ گرفته تا به حال هستند کسانی که فقط به منافع خود می اندیشیدند و هنوز هم هستند افراد سود جو؛ ولی حرف بنده این است :

اساتیدی که ادعای انقلابی گری دارند بخوانند اهداف انقلاب را تا فراموش نکنند که انقلاب برای کسب سود و مال بیشتر نبود؛ تا دانشجوهایشان که فردا در این مملکت شدند وزیر و وکیل راه گم نکنند؛ که این راه گم کردن اگر بذرش را استادی کاشته باشد وای بر روز حساب آن استاد.